środa, 13 lutego 2013

Młotki


Młotek – jedno z najstarszych narzędzi używanych przez człowieka, służące do uderzania w materiał w celu jego obróbki, do uderzania w inne narzędzie (np. dłutoprzecinakwybijakpunktak, itp.) lub do wbijania w różne powierzchnie gwoździklinów itp.
Składa się z dwóch podstawowych elementów: obucha i trzonka; całość przypomina literę T („daszek” odpowiada obuchowi).
Obuch najczęściej wykonany jest ze stali narzędziowej (stal narzędziowa węglowa N6N7 lub N7E) i ma kształt zbliżony do wydłużonego prostopadłościanu z jedno- lub dwustronnie ściętym jednym z końców. Trzonek zwykle jest drewniany. Na ogół połączenie trzonka z obuchem wzmocnione jest przez klin. Wielkością charakteryzującą młotki jest masa obucha (np. młotek 150 g); masa największych ręcznych młotków (młotów) osiąga 20 kg.
Oprócz tradycyjnego młotka do prac mechanicznych, są też młotki do zastosowań specjalnych:
  • młotek blacharski (gumowy) – obuch wykonany jest z twardej gumy, elastycznego tworzywa lub ze stali zakończonej gumowymi nakładkami – służy do kształtowania blachy, może być użyty do pobijania dłuta lub innego narzędzia lub do prac kamieniarskich (przy pracach z użyciem kruchej kostki brukowej); uderzenie takim młotkiem na ogół nie uszkadza powłok lakierniczych i pozwala uniknąć uszkodzeń materiałów obrabianych
  • młotek ciesielski – obuch wykonany ze stali, zamiast ściętego końca są dwa zęby, z których jeden jest krótszy i wygląda jak złamany; w górnej części obucha jest wyżłobienie, w którym może znajdować się magnes służący do przytrzymania gwoździa; drugi koniec obucha służy do wyciągania gwoździ, do kucia i do podważania na zasadzie dźwigni
  • młotek szewski – powierzchnia uderzająca obucha jest wypukła, dostosowana do wbijania gwoździ w miękkie powierzchnie (skórę); zamiast ściętego przeciwległego końca są wygięte „łapki” do wyciągania gwoździ
  • młotek murarski – zwykle nieco większy od młotka tradycyjnego, służy do łamania cegieł, kruszenia lub pobijania twardych materiałów budowlanych itp. prac
  • młotek geologiczny – podobny do młotka murarskiego, jeden jego koniec jest zaostrzony, drugi płaski; służy do rozbijaniaskał, pobierania próbek materiału skalnego
  • młotek stolarski – ma obuch wykonany z twardego drewna, służy do pobijania innego narzędzia – dłuta, przecinaka itp.
  • młotek spawacza – wykonany wraz z trzonkiem ze stali, o niewielkiej masie, z ostro zakończonym obuchem – służy do usuwania nagaru po spawaniu
  • młotek kuchenny (tzw. "tłuczek") – charakteryzuje się wykonanym z drewna lub aluminium obuchem o niewielkiej masie, o ryflowanych lub żeberkowanych powierzchniach roboczych, służy najczęściej do rozbijania mięsa
  • młotek rzeźbiarski (pobijak)– z obuchem w kształcie walca zamocowanego współosiowo z trzonkiem, służący do pobijania dłuta rzeźbiarskiego; w wykonaniu z drewna zwany knyplem
  • młotek jubilerski (cyzelarski) – służący do prac jubilerskich, miniaturowy, o niewielkiej masie
  • młoto-klin – młot z długim trzonkiem i ostrym obuchem (przypominającym obuch siekiery); służy do rozbijania pieńków drewnianych; jest wbijany za pomocą dużego młota (5 kg lub więcej), tak aby rozrywać drewno wzdłuż słojów
  • młotek kamieniarski – z obuchem o obu zakończeniach tępych – wykorzystywany na przykład przy brukowaniu
  • groszkownik - zakończony kilkunastoma krótkimi wypustkami, używany do nadawania kamieniowi chropowatej faktury
  • młotek neurologiczny – niewielki młoteczek używany w badaniu neurologicznym do sprawdzania odruchów bezwarunkowych
  • młotek zegarmistrzowski – zegarmistrz oprócz zwykłego młotka ślusarskiego używa kilku rodzajów innych młotków: młotka stalowego mającego z jednej strony płaski obuch, a z drugiej ostry rąb (długość obucha od 35 do 100 mm)[potrzebne źródło], młotka mosiężnego do prostowania blach i prętów oraz młotka z drewna bukowego lub rogu do prostowania kopert
  • młotek sędziowski lub sądowy – używany do uciszania uczestników postępowania procesowego lub publiczności w sądzie[1]
  • młotek awaryjny do wybijania szyb – rodzaj młotka z obuchem zakończonym ostrym czubkiem używany w środkach transportu drogowego do wybijania szyb okien przewidzianych jako wyjście awaryjne; używany tylko w przypadkach zagrożenia bezpieczeństwa życia pasażerów i obsługi (wypadki drogowe, pożar, itp.) gdy niemożliwe jest opuszczenie pojazdu normalnym wyjściem; często wykonany z tworzywa sztucznego jedynie z metalowymi zakończeniami obucha
Młotmłotek i młoteczek określają także inne przedmioty zbliżone kształtem lub funkcją – różne części składowe mechanizmów, urządzeń itp. lub też całe maszyny.

 


   

Szlifierki


Szlifierka – obrabiarka przeznaczona przede wszystkim do obróbki wykańczającej utwardzonych powierzchni przedmiotów uprzednio obrobionych innymi metodami.
Coraz częściej szlifierki o dużej mocy są stosowane do obróbki końcowej przedmiotów będących półfabrykatami (odkuwkiodlewy) z niewielkimi naddatkami na obróbkę. Szlifowanie jest obróbką dokładną, umożliwiającą osiągnięcie dokładności wymiarowej w klasach 5-6. Powierzchnie szlifowane mają dużą gładkość. Głównym zadaniem technologicznym szlifierek jest obróbka powierzchniowa powierzchni cylindrycznych i płaszczyzn.
Szlifierki pracują narzędziami wieloostrzowymi, zwanymi ściernicami. Cechą charakterystyczną dla szlifierek jest duża szybkość skrawania(V ~ 30 m/s). Z tego powodu ściernice, wirujące z dużą prędkością, muszą być dokładnie wyważone i zaopatrzone w osłony. Łoże i korpusszlifierki powinny być sztywne (odporne na drgania).
Podczas szlifowania konieczne jest bardzo efektywne chłodzenie ze względu na powstawanie dużej ilości ciepła.
Moc szlifierek jest znaczna w stosunku do objętościowej wydajności skrawania. Jest ona stosunkowo duża nie tylko ze względu na dużą szybkość skrawania, lecz również dlatego, że ostrza ściernicy mają przeważnie ujemne kąty natarcia.
Duża różnorodność prac wykonywanych na szlifierkach spowodowała opracowanie wielu konstrukcji, które we współczesnymprzemyśle maszynowym stanowią dużą grupę obrabiarek pracujących często w cyklu automatycznym.

Podział szlifierek[edytuj]

Szlifierki ogólnego przeznaczenia – ze względu na wykonywane zadania technologiczne – można podzielić na:
  • szlifierki do wałków
  • szlifierki bezkłowe
  • szlifierki do otworów
    • szlifierki kłowe z nadstawką do szlifowania otworów
  • szlifierki narzędziowe
  • szlifierki do płaszczyzn
    • pracujące obwodem ściernicy, ze stołem prostokątnym lub obrotowym,
    • pracujące czołem ściernicy, ze stołem prostokątnym lub obrotowym.
  • szlifierki specjalnego przeznaczenia (np. do wałów korbowych)

Wiertarki


Wiertarka (dawniej także bormaszyna) – urządzenie do wierceniarozwiercania i pogłębiania okrągłych otworów przy pomocy wiertła. Może być wykorzystywana również do innych celów, np. szlifowania przy wykorzystaniu odpowiednich akcesoriów.
Proste wiertarki ręczne (zwane świdrami) były używane już 4 tys. lat p.n.e. W średniowieczu używano wiertarek napędzanych siłą mięśni lub przez koła wodne.

Rodzaje[edytuj]

  • wiertarka ręczna – przenośne urządzenie do wiercenia z napędem ręcznym (za pomocą korby – korba, z trzonem spiralnym – furkadło), elektrycznym lub pneumatycznym
  • wiertarka stołowa – niewielka obrabiarka ustawiana na stole warsztatowym
  • wiertarka kolumnowa – wiertarka, lub jej wrzeciono jest mocowana na kolumnie umożliwiającej pozycjonowanie wiertarki, jej przesuw w pionie oraz pionowy napęd. Stosowana w większych warsztatach oraz w przemyśle.
  • wiertarka udarowa – wiertarka, w której wiertło, oprócz ruchu obrotowego, wykonuje ruch posuwisto-zwrotny, uderzając o obrabiany materiał, stosowana do obróbki materiałów twardych i kruchych, głównie materiałów budowlanych
  • wiertarka rewolwerowa – z rewolwerową głowicą narzędziową
  • wiertarka wielowrzecionowa – z wieloma obracającymi się jednocześnie wrzecionami, można nią wiercić wiele otworów jednocześnie, głównie przemysłowa.
  • wiertarka współrzędnościowa – do wiercenia otworów o bardzo dokładnym położeniu



Tokarki


Tokarka – obrabiarka przeznaczona do obróbki skrawaniem przedmiotów najczęściej o powierzchni brył obrotowych (wałki, stożki,kulegwinty wewnętrzne i zewnętrzne). Narzędziem obróbczym są najczęściej nóż tokarskiwiertło lub narzędzia do gwintów. Obróbkę na tokarce nazywa się toczeniem. Toczenie wykonuje się poprzez wprawienie obrabianego przedmiotu w ruch obrotowy, a następnie skrawanie jego powierzchni narzędziem obróbczym. Obrabiany przedmiot mocuje się w tym celu w uchwycie bądź w kłach.
Wyposażenie elektroniczne, rozbudowa funkcji oraz sterowanie numeryczne przekształciły konwencjonalną tokarkę w obrabiarkęCNC będącą elementem struktur zintegrowanego wytwarzania CIM
Ważniejsze grupy i podgrupy tokarek:
  • kłowe: uniwersalne, produkcyjne, precyzyjne, wielonożowe, ciężkie, kopiarki
  • uchwytowe
  • tarczowe i karuzelowe
  • rewolwerowe
  • półautomaty tokarskie
  • automaty tokarskie: jedno- oraz wielowrzecionowe
  • zegarmistrzowskie
  • zataczarki
  • specjalne (branżowe)